3/5 11 WD El Toboso- La Villa de Don Fadrique 25,4

3 Mei, 11 Wandeldag El Toboso - La Villa de Don Fadrique

Na een heerlijke nachtrust, de Belgen naast ons op een kamer, om half 7 opgestaan.
Om kwart over 7, staan we allemaal klaar, maar de bar niet open. Muilezels komen langs, de bakker wil zijn brood afleveren, maar geen beweging. 10 minuten later gaan de rolluiken omhoog en stromen we met 15 personen naar binnen. Localen die koffie en drank willen hebben. Pellegrinos voor een desayuno. Druk voor de jongeman. We vragen een bocadillo met kaas, komt een groot stokbrood met oude manchego en niet zo'n beetje. Jet gaat bijna over haar nek van de geur en Leanne is zet dapper haar tanden in het broodje. Jet naar de camarero, muy forte vraagt hij en maakt toast voor haar. De resten van mijn broodje hebben we uiteindelijk aan de hongerige poesjes gevoerd.
Vol goede moed starten we aan onze 25,4 km. Een stralende dag en we gaan weer aan de wandel. Mijn voetje wil niet zo goed vanmorgen, dus toch maar een pilletje slikken en dan gaat het weer een stuk beter. Halverwege komen we voorbij een klein dorpje, even de policia local vragen en we vinden een klein barretje. Achterdoor gelopen en daar vinden we aan een klein tafeltje een pellegrino uit Schotland, Tim. Even gepraat en dan gaat hij weer verder en wij genieten van warme melk en broodje serrano ham. Welgemoed weer de straat op en daar komen we Mike uit de USA tegen. Samen lopen we de laatste kilometers naar La Villa de Don Fadrique. Mike gaat naar de policia, wij naar de Casa Rural, ons aanbevolen door 2 Amerikanen die Jet vorig jaar getroffen heeft. De deur wordt open gedaan door Juan en als eerste moeten we op de foto voor zijn Facebookpagina, lachen!!!
Dan worden we binnen uit genodigd in de goede kamer.....en daar zit Tim. Samen worden we bij gepraat en verwend met een biertje en hapjes. Juan en zijn vrouw Marquerita bestieren de Casa Rural Il Rincon del Infante. Ze kunnen 15 mensen herbergen.
We krijgen een prachtige kamer met een heerlijke badkamer, plenty warm water uit een regendouche. Jurkjes aan na de douche en even in de tuin zitten. Daarna toch weer naar boven en een kleine siesta gemaakt. Inmiddels zijn ook de Belgen en het Duitse vrouwtje Iriane, een verpleegster uit Leipzig gearriveerd.
Door het uitgestorven dorp gelopen als we een man in het zwart met gele rugzak en fles water zien lopen. Hij gaat op een bank in het parkje zitten. Ik ben aan de beurt om te vragen of het een perregrino is. En ja hoor, Het is een 51-jarige Noor, Bo genaamd. We raken aan de praat en hij vertelt dat hij een paar dagen geleden de echtscheidingsvraag van zijn vrouw heeft gekregen. Hij heeft last van zijn voeten. Mike komt nog even buurten en samen lopen we het dorp in. Mike gaat verder en wij zoeken met onze Noor een terras op en moeten een drankje drinken dat bij een eerste ontmoeting hoort, Pacharan. Lekker, intussen vertelt hij over een Camino in Noorwegen en dat hij ons de info zal opsturen.
Lang verhaal kort, uiteindelijk nemen we hem mee naar de Casa Rural , waar hij kan slapen en eten. Maar eerst een goede douche, want hij stinkt. Juan doet ook nog zijn was. Om 19.00 uur gaan we tafel op het terras. Barbecue met houtvuur. Als primo, een enorm bord koude, maar smakelijke pasta of flauwe kippensoep. Wijn met kurk, bier, fris, alles is er en heel veel goede bedoelingen. Het gezelschap zeer internationaal en er ontspinnen zich veel mooie verhalen over de diverse caminos die men heeft gelopen. Als hoofdgerecht, een heleboel vlees van de barbecue en een enorme salade. Meer dan zalig. Fruit na en dan komen de kleine glaasjes op tafel met de rum en whisky. Rond half 11 rollen we in onze geweldige bedjes en slapen heerlijk op onze luxe kamer. Wat en geweldige dag was dit. Prachtige wandeling, geweldig weer en heerlijke ontmoetingen met zeer verschillende mensen.
Buenos noches, Leanne